Na een hectische dag op kantoor besluit ik naar het Slochterbos te gaan. Het is dichtbij en al is het een relatief klein bos, je kunt er heerlijk dwalen.

Mijn auto parkeer ik op de ruime parkeerplaats en ik stap door een booghaag een andere wereld in. Een groen grasveld strekt zich uit voor me uit, doorkruist met rechte paden. Die komen uit bij een oude brug. Met aan de overkant een soort van pleintje, omringd door oude gebouwen. Aan de ene kant staat een gezellig restaurantje, waarvan het terras vol zit. Aan de andere kant is een klein museumwinkeltje. En recht tegenover de brug zie ik nog een brug, die brengt me naar de borg. Een statig en trots gebouw, omringd door een vijver waar eenden in dobberen. Hier lijkt de tijd stil te staan.

Aan beide kanten van de vijver loopt een wandelpad. Ik ga rechtsaf en loop met de borg links van me, richting het bos. Maar voordat ik het bos in loop, ga ik eerst naar de enorme boom in het grasveld, achter de borg. Het is één van mijn lievelingsbomen. Hij is oud en heeft zichtbaar een en ander meegemaakt. Zware kabels ondersteunen de boom, die ondanks de hulp toch redelijk scheef staat. Ik loop naar de boom en leg mijn handen op de stam en sluit mijn ogen. Door mijn neus adem ik diep in en uit. Dat doe ik ongeveer tien keer. Het geeft me zo'n goede energie en na een 'Dank je wel weer' loop ik naar het bos en geniet daar van een wandeling. Na een uur kom ik energiek en met een blij gevoel terug bij de auto.